42
dat hij zich zelf afspiegelde als een man in de kracht des
levens, met eene goede betrekking, en in het bezit van
een goed fortuin, en dat hij duidelijk deed uitkomen, dat
sollicitanten zonder een kapitaal, geëvenredigd aan het
zijne, niet in aanmerking zouden komen. Aan het slot
zijner advertentie beloofde hij »de heiligste discretie," en
verzocht de dames, »die op zijne aanvraag reflecteeren
zouden, onbeschroomd hunne brieven te adresseeren on
der de letters J. S. aan het postkantoor te X." Denzelfden
dag werd het gewichtige stuk verzondenen den volgenden
morgen smaakte Stoffel het niet te beschrijven genoegen,
zijne woorden in een vierkant lijstje te zien prijken. Al
leen speet het hem, het woordje „franco" in de laatste zin
snede van zijn epistel vergeten te hébben.
Een opmerkzaam bewoner van het stadje X. in de
nabijheid van het postkantoor had nu onzen verliefden
held zeker driemaal per dag daar kunnen zien binnengaan,
om te onderzoeken of er ook brieven gekomen waren onder
de letters J. S. doch de eerste dagen moest hij telken
male onvoldaan vertrekken.
Op het einde van den derden dag, toen hij juist voor
de negende maal het kantoor was binnengestapt, werd
hem een rosékleurig briefje ter hand gesteld.
Met een gelaat, stralende van genoegen, snelde Stoffel
naar huis, en gunde zich maar half den tijd om zich van
hoed en stok te ontdoen en zijn fauteuil op te zoeken,
alvorens hij zich op de hoogte ging stellen van hetgeen
het geheimzinnige briefje zou bevatten. Driftig opende
hij het en las het volgende:
Vertrouwen stellende in de geheimhouding, welke
Mijnheer
