blijft hij daar staan voor de Elzenhoeve, en waarom
haast de eenige zoon zich niet, om zijne oude moeder
te omhelzen, welke hij zoo diep bedroefd had door zijn
plotseling vertrek?
Ziethij staat als vastgeworteld aan den grond voor
het oude vensterke. De gordijnen zijn weggenomen, alleen
de kale blinden zijn zichtbaar. Het anders zoo heldere
glas draagt de sporen van de afwezigheid der propere
dochter.
Steeds was de hoop in het trouwe hart van Teunis
blijven voortleven. Zóó was hij niet gewoon dat vensterke
te zien!
Eensklaps werd het hem licht voor den geest en tevens
donker voor de ziel; een somber voorgevoel spookte in
zijn binnenste. »Zou zij gestorven zijndood?" sta
melde hij in bange onzekerheid, terwijl zijn verbrand,
mannelijk gelaat met een doodelijk bleek overtogen werd.
Daarop spoedde hij zich, hoewel met onvasten tred
naar de schamele woning zijner kindsheid, om daar de
treurige, voor hem verpletterende tijding van Miekes dood
te moeten vernemen uit den mond der getrouwe, oude
vrouw, die hem het eerste levenslicht geschonken had
De jonker van den Elzenhorst heeft een huwelijk ge
sloten met eene lieve, bevallige jonkvrouw, die hem later
waardiglijk ter zijde stond bij het waarnemen der honneurs
op zijn kasteel. Hij kreeg verscheidene kinderen, die hunnen
naam, en daarmede de kroon, met eere droegen.
En de arme, kleine, blonde knaap, de vrucht der liefde
van Mieke?
Stelt u gerust, zijn vader (werd deze naam ooit meer
I 20
