x33 »»Arm kind! Papa zal nooit meer wakker worden."" En als zusje hem daarop verwonderd aanstaart, dan opent hij de bedgordijnen geheel, zoodat het volle licht der lamp op het gelaat van den doode valt: Kindlief," zegt hij dan, papa is nu daarboven bij onzen lieven »Heer; zie hem nog eenmaal aan; je zult hem nooit meer zien Zijne tranen beletten hem meer te zeggen, maar zusje heeft hem begrepenZij zal haar vader nooit weer zien en, zich dicht tegen haar broer aandrukkende, barst ook zij in tranen uit. »Zal papa dan nooit meer met Marietje spelen?" »Neen kind, nooit meer. Maar je moet niet zoo hui len papa is nu bij mamaen die zal hij zeker veel van zijn lieve Marietje vertellen; hij is nu gelukkigde engelen zullen hem goed verzorgen." En als het kind zich nog steeds vaster tegen hem aandrukt, dan vervolgt hij teeder: »Maar ik blijf altijd bij ie; ik zal nu je vader Dan sluit hij de gordijnen weder en voert zusje zacht- kamer, buigt hij de knie voor dien God, wiens be staan hij zooeven had verloochend, en smeekt kracht en moed, om de taak, die hij zich heeft opgelegd, ten einde toe waardig te kunnen volvoeren. Misschien, dat daarboven de vader met welgevallen neerzag op den zoon, die zichzelf eene schoone roeping schiep, die het werk wilde voortzetten, dat de vader niet had kunnen voltooien. zijn. jes uit het vertrek En als hij alleen is op zijn G. W. C. W.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1882 | | pagina 263