!56
Het dier ziet weer zijn makkers staan,
En wil nu, zonder onzen kraan,
Aan 't hollen gaan.
Doch onze maat, steeds zeer bedaard,
Grijpt fluks het grauwtje bij den staart;
Maar in zijn vaart
Geeft Grauw aan Piet heel onverwacht
Een flinken schop, die niet onzacht
Wordt toegebracht.
