22
miden gestapeld waren in schanskorven. Hier en daar
bracht een bouquet van zwarte en witte rozen met een
enkel blad van de stafkaart en de zoo geurige bloem
van zwaveleene aangename afwisseling in de symetri-
sche opstelling der gerechten.
Toen alle feestgenooten hunne wrijvingspijpjes hadden
aangestoken en nadat de president nog even een waar
schuwend broekingoogje geknipt had tegen een der tafe
lenden, die maar al te zeer spotte met de ligging van
zijn zwaartepunt, trok Z. Ed. Gestr. een laatste vuur-
lijntje en noodigde de gasten uit, zich en-corps naar
den dorpsrand te begevenalwaar een moestuin te hun
ner eere was verlicht, ten einde aldaar het feest met
onvermoeiden ijver te vervolgen.
Slechts enkelendie reeds een te juist begrip hadden
van het woord hoogte, bleven achter, en ik wil er zelfs
niet voor instaan, dat sommigen hunner zich niet bezig
hielden, met de oplossing van een vraagstuk betreffende
de inundatiën in kommen.
Voor de overigen werden uit de remises onmiddellijk
de noodige rolpaarden te voorschijn gehaald; edoch voor
den reeds bejaarden president een lichtfakkelrolwagentje.
Fier draafden zij daarhenenhet was werkelijk een
stoet van «beaux cavaliers."
De tuin, waar het feest werd voortgezet, geleek wel
eenigszins op een park, met slingerende U-lanen, vij
vers, takkeboschjes enz. Het voor de gasten gereser
veerde gedeelte was van het overige afgescheiden door
eene Y-draad-afsluiting. Tal van lichtkogels en licht-
fakkels zetten aan het geheel iets fantastisch bij en
verspreidden een zoo fel licht, dat een paar aldaar
thuishoorende loopgraaf katten onder luid miaauwen
v
