73
en zich zelf reeds een compliment had gemaakt, terwijl
hij zijn dom boerengelaat in de als spiegeltjes glinste
rende knoopen met welbehagen aanschouwde, had de
luitenant hem niet eens «dankje" gezegd, hetwelk hij
anders toch altijd voor den armen Hans over had, ja,
hij had nu zelfs met ontevreden blik dat wonderwerk
aanschouwd.
Enfinluitenant Janssen heeft haast en is spoedig
met het schrijven van den brief gereedde uniform
wordt te voorschijn gehaald en moet nog eerst eene
nauwkeurige inspectie ondergaan; alles ziet er netjes
uit, maar het is hem toch niet naar den zin. Van
avond toch zou een klein partijtje gegeven worden bij
de familie Brand, en zou zijn engagement met Emilie,
de dochter des huizes, aan de intieme vrienden worden
bekend gemaakt; wat was natuurlijker dan dat hij
zich op zijn voordeeligst wilde voordoen.
Eindelijk is de inspectie afgeloopen en spoedig is de
metamorphose van burger in militair geschied; juist
deed hij den sabel om, als zachtjes op de deur wordt
geklopt.
«Verduiveld, wat zal dat weer zijn," mompelt hij.
«Binnen."
Het dienstmeisje komt binnen en reikt hem een
briefje over; hij neemt het aan en reeds wil hij het
ongeopend laten liggenom zich door niets meer te
laten ophoudenals het meisje zich nog even omkeert
«O ja, ik moet nog zeggen, complement van juffrouw
Brand."
Onmiddellijk neemt hij het weggelegde briefje weder
op en opent liet gejaagd. Lang blijft hij in de lectuur
verdiept, als wil hij elk woord in zijn geheugen pren
ten, en bleeker, steeds bleeker wordt zijn gelaat.
