91 toen onze held bij het einde van zijn verhaal zich zijn belofte herinnerde en die ook meedeelde, droeg dit laatste niet zoo geheel en al hun goedkeuring weg en de oudeheer zei dan ook: «Maar, beste jongen, hoe kon je dat nu doen, je kent die lui in 't geheel niet; kom, ik zou van die visite maar afzien, he? De lui zelf zouden er hoogstwaarschijnlijk verlegen mee zijn." «Alles heel waar, Pa, maar toch neen, dat doe ik nu niet. Ik wil toch eens weten, hoe het met Marie «He, weet je haar naam al. Ik vind, dat je al aardig op de hoogte bent", merkte mevrouw ietwat spijtig op. «Nu ja, ik hoorde haar naam bij toeval van haar moeder, en al had zij zelf het mij gezegd, dan zie ik daar nog niets in. Maar wat ik zeggen wou, het meisje was erg geschrokken, zoodat het me sterk zou verwonderen, als zij er zoo afkwam. Maar laten wij de zaak nu rusten en zeg u me liever eens, Ma, komen er van avond menschen of blijven we onder ons." «Dat is te zeggen, Mevrouw Smits komt van avond met haar nichtje. He ja, daar moet je toch eens kennis mee makenhet is een heel lief meisjezij zingt zeer aardig, speelt mooi en dan heeft haar Papa een lang niet onaardig fortuintje. Er zijn er dan ook al eenige geweest, die om haar hand hebben gevraagd, maar tot nu toe heeft zij alle aanzoeken afgeslagen." Dan zal ik zorgendat ik tegen een uur of acht thuis ben, om eens kennis te maken met. dat wonder kind. En nu, bonjour, ik ga naar mijn kantoor." Alvorens verder te gaan, zal ik mijnen lezers eerst vertellen, wie die jongejuffer uit N°. 43 was en hoe

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1883 | | pagina 237