92
het kwam, dat zij zich zoo laat in den avond nog
alleen op weg bevond. Marie Bartels dan, zoo heette
zewas de oudste dochter van een timmermandie
tamelijk wel gesteld mocht heeten of liever had mogen
lieeten. Door een bankroet van een notaris, aan wien
hij zijne spaarpenningen had toevertrouwd, was hij
van veel, wat hij het zijne kon noemen, beroofd, terwijl
tevens een slag met een bijldien hij zich had toege
bracht, hem reeds een vier weken voor eiken arbeid
ongeschikt maakte. De zorgen der huishouding rustten
dus voor het grootste deel op de schouders der oudste
dochter, die echter met bewonderenswaardige energie
en handigheid die moeielijk taak vervulde, en door haar
handenarbeid voor een groot deel in de behoeften van
het huisgezin voorzag. Op den avond van hare ont
moeting met Verhagen had zij als gewoonlijk het be
stelde aan den winkel gebrachtwaarvoor zij werkte
maar was door de eigenares wat lang opgehouden en
daardoor later dan gewoonlijk naar huis gekeerd. Den
volgenden morgen hervatte Marie op den gewonen tijd
hare dagelijksche bezigheden, hoewel een ongewone
bleekheid duidelijk aantoonde, dat zij nog niet geheel
van de schrik bekomen was. Haar moeder had haar
vertelddat Eduard gezegd had nog eens te zullen aan
komen geen wonder dusdat alles met de grootst
mogelijke netheid in orde werd gebracht, om den gast
naar behooren te kunnen ontvangen. Maar wie dien
dag kwam, Eduard niet en Marie dacht al, hij zal zijn
belofte vergeten hebben; waarom ook niet, en toch, ik
had hem zoo gaarne eens willen bedanken. Maar ein
delijk, omstreeks een week na het bovenverhaalde
daar wordthet was een uur of vijf en dus reeds tamelijk