92 het kwam, dat zij zich zoo laat in den avond nog alleen op weg bevond. Marie Bartels dan, zoo heette zewas de oudste dochter van een timmermandie tamelijk wel gesteld mocht heeten of liever had mogen lieeten. Door een bankroet van een notaris, aan wien hij zijne spaarpenningen had toevertrouwd, was hij van veel, wat hij het zijne kon noemen, beroofd, terwijl tevens een slag met een bijldien hij zich had toege bracht, hem reeds een vier weken voor eiken arbeid ongeschikt maakte. De zorgen der huishouding rustten dus voor het grootste deel op de schouders der oudste dochter, die echter met bewonderenswaardige energie en handigheid die moeielijk taak vervulde, en door haar handenarbeid voor een groot deel in de behoeften van het huisgezin voorzag. Op den avond van hare ont moeting met Verhagen had zij als gewoonlijk het be stelde aan den winkel gebrachtwaarvoor zij werkte maar was door de eigenares wat lang opgehouden en daardoor later dan gewoonlijk naar huis gekeerd. Den volgenden morgen hervatte Marie op den gewonen tijd hare dagelijksche bezigheden, hoewel een ongewone bleekheid duidelijk aantoonde, dat zij nog niet geheel van de schrik bekomen was. Haar moeder had haar vertelddat Eduard gezegd had nog eens te zullen aan komen geen wonder dusdat alles met de grootst mogelijke netheid in orde werd gebracht, om den gast naar behooren te kunnen ontvangen. Maar wie dien dag kwam, Eduard niet en Marie dacht al, hij zal zijn belofte vergeten hebben; waarom ook niet, en toch, ik had hem zoo gaarne eens willen bedanken. Maar ein delijk, omstreeks een week na het bovenverhaalde daar wordthet was een uur of vijf en dus reeds tamelijk

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1883 | | pagina 238