95 zou mesallieeren. Zij deed Eduard heftige verwijten over zijn onberaden gedrag. «Ik had zoo gehoopt, dat het nichtje van Mevrouw Smits je zou aanstaan, maar in allen gevalle verwachtte ikdat je een meisje uit je dagelijksche omgeving zoudt hebben gekozen. Tot een huwelijk met Marie geef ik mijn toestemming niet; wezenlijk, beste jongen, bedenk wat je doet; als man en vrouw van zoo verschillenden stand zijnkan het nooit goed gaan; je kunt haar niet in de kringen, waarin je gewoon bent te komen, binnen leiden, je zoudt dus van al je vrienden moeten afzien. Eduard, mijn beste, zie van dat meisje af, ik bid je, doe het niet: kun je dan volstrekt in je eigen kring geen meisje vinden, waarmee je gelukkig zoudt kunnen worden? Bedenk je nog eens, beste, in dit huwelijk kan ik niet toestemmen." Eduard stond als verpletterdtoen hij dit onverwachte antwoord ontving. Zou dat nu het einde van zijn geluk zijn, moest zoo al zijn hoop opeens in rook vervliegen Tevergeefs beproefde hij zijn moeder tot andere ge dachten te brengen, alles om niet; op dit punt, hoe toegeefelijk anders ook, bleef zij onverzettelijk. Wat te doen Marie alles vertellenzooals hij eerst van plan was geweest, durfde hij niet. Toch merkte deze spoedig, dat er iets niet in den haak was; Eduards minder veelvuldige bezoeken, zijn weinige spraakzaam heid, als hij kwam en eindelijk zijn bleekheid waren blijken genoeg, dat hem iets hinderde. Toen Eduard echter eens zonder iets van zich te laten hooren een paar weken uitbleef, toen haar briefje onbeantwoord bleefkon zij niet anders denken, dan dat hij berouw had over zijn keuze en dat hij haar wilde verlaten.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1883 | | pagina 241