VIJF „ZALIGHEÊNTJES."
98
Hoe zalig, als een poez'le hand
De onze zachtkens drukt,
Of als een lieve maagdenmond
Ons met een lacli verrukt.
Hoe zalig, als het maagdekijn
Ons in heur hart doet zien,
En als de lieve oogjes ons
Het kussen niet verbiên.
Hoe zaligals het schoone hoofd
Op onzen schouder rust,
En als de immer grage mond
Haar peerlenmondje kust.
Hoe zalig, als zij neergevleid
Op 't donzen kussen, zacht,
Haar in te wiegen door een lied,
Waarin de liefde smacht.
