104
nu; iets, dat ik als een van de grootste wonderen ge
dacht had: Betsy is ook gevraagd. Nu, ik ben tevreden.
Dat ding, dat loopt op wielen.
Op wielen loopt dat ding.
Ik neem Anna eens onder den arm en Karei natuurlijk
ook, enfin het gaat zooals ik het maar zou kunnen
wenschen. Er komt eene groote croquet-partij in het
Zer Bosch; ik speel natuurlijk met Betsy en help haar.
Het kan immers niet beter, en weldra klonk het tot
niet geringe verbazing der oude vrouw, die juist zoo
spoedig mogelijk naar beneden was getogenuit Ferdi's
mond: Zoo gaat ie goed, zoo gaat ie goed, zoo gaat
ie beter, enz.
III.
Om negen uur was het geheele gezelschap vereenigd
en onder leiding van de jeugdige gastvrouw, in den
Jan-pleizier gestapt, die weldra, voorzien van het cro-
quetspel en andere benoodigdhedenals trommels, fles-
schen, manden enz., onder een luid «hoezee!" over
de hobbelige straatkeien snelde in de richting van het
Zer bosch. Onder vroolijke gesprekken bereikte men
11a een korten ritdie evenwel vol afwisseling geweest
was, het doel van den tocht, de groote open plek in
het bosch, waar de partij zou plaats hebben. Uit te
stappen en het noodige voor den dag te halen, was
het werk van een oogenblik en spoedig stonden dan
ook de bogenwaren allen van hamers voorzien en
zou het spel een aanvang nemen. Ferdinand, die zijn
voornemen 0111 Karei en Anna eens te polsen met een
goeden uitslag bekroond had gezien, speelde met Betsy,
die zulks lang niet onaardig vond, te oordeelen naar