107
oprecht deerde je toen iets, want nn ben je toch even
vroolijk als anders, is 't niet? of is dat misschien door
het spel gekomen? Je kunt mij gerust vertrouwen,
hooren ik zou zoo gaarne ziendat die treurigheid
wellicht over een uur als je geheel uitgerust zijt, weg
blijft; kan ik je met iets van dienst zijn, kan ik je
helpen" herhaalde hijterwijl hij zijn arm achter haar
om bracht en zijne hand op haar schouder legde. Eene
kleur tot achter de ooren was het eenige antwoord.
»Zeg eens, Betsy," vervolgde Ferdinand, »ik heb het
wel gemerktje denkt aanhoudend aan ietswellicht
ook aan aan iemand, is 't niet zoo? Bij 't. spel
was je telkens geheel de kluts kwijt. Zeg het mij nu
maar gerust." Weer geen antwoord, maar een afwen
den van het hoofd, alsof zij bang was, dat Ferdi haar
zien zou. «Kom, Betsy," laat mij eens raden, wat de
oorzaak wel was; dacht je ook soms hm, ja je
dacht toch niet aan aan mij zeide hij op zachten
toon, terwijl hij met zijne andere hand de hare greep.
Zij zag hem aan en die blik zeide meer dan duizend
woorden. «Ferdi," zeide zij. «Ferdi, houd je waarlijk
veel van me, net zooveel als ik van mijn Ferdi? en
zij liet het blonde kopje op zijn breeden schouder rus
ten. «0, Ferdi! ik ben nu zoo blijde, zoo gelukkig,
ik verdien eigenlijk zooveel goedheid nietwant van
morgen morde ik nog in stilte over het noodlot en
nu neemt het in eens zoo'n gunstigen keer, en vind
ik plotseling wat ik zocht: mijn Ferdi." Betsy! je
bent een engel," zeide Ferdinand, en drukte een kus,
de eerste, op hare rozenlipjes, «en voortaan ben je
geheel de mijne, niet waar, kom laten we eens terug
gaande anderen zouden achterdocht krijgenen Betsv
«f y
