EENE EIGENAARDIGE KENNISMAKING.
Ill
Een paar maanden geleden reisde ik volgens afspraak
naar A om aldaar mijne familie te bezoeken. Alhoewel
het oorspronkelijk mijn plan niet geweest was, reeds
toen derwaarts te gaan, haalde mijne zuster, die ook
juist aldaar gelogeerd wasmij over, de reis te onder
nemen. Om kort te zijn, na eenige voorbereidende
maatregelen, zat ik in eene coupée 2de klasse en
spoorde naar A.
Eenigen tijd zat ik alleen en aangezien het reeds
laat in den avond was, koesterde ik de hoop, dat die
eenzaamheid door niemand dan den portier gestoord
zou wordente meer, daar wij slechts enkele kleine
plaatsen zouden passeerenwaar of geeneof hoogstens
passagiers 3de klasse zouden instappen.
Om die reden richtte ik mijne coupée zoo comfor
table mogelijk ingebruikte de zitbank als geïmprovi
seerde legerstede, en sloot o. a. ook het raampje aan
mijn hoofdeinde, aangezien de koude wind, die daar
door naar binnendrong, mij verre van aangenaam was.
Het eerste station gingen wij voorbijzonder dat ik
in mijn dolce far niente gestoord werd. Wederom floot
de locomotief en kondigde een volgend station aan
waarvoor wij weldra stil hielden.
«Instappen, mijnheer!" riep een der conducteurs.
«Tweede naar A," riep een stem op het perron.
