134
marsch er boven uit; die marsch bad haar vroeger ook
altijd voor de ramen geroepenze doet moeite zich
goed te houden, maar ze is zóó aangedaan, dat de
tranen haar een oogenblik beletten iets te onderschei
den. Bravo's en viva's begroeten overal de dappere
huzaren, en ze mogen er met recht trotsch op zijn,
die moedige zonen van Frankrijk. Als onder kransen
begraven, rijdt de kolonel met zijn staf voorop.
Lucy ziet nauwelijks, dat hij haar vriendelijk toe
knikte, als wilde hij zeggen: »lk breng hem gezond
en wel terug," ze ziet het niet, dat de oude kolonel
moeite moet doen om zich te bedwingen, nu hij zijn
vroeger regiment terug zieten bemerkt het nietdat
hij denkt aan de veldtochtendie het onder zijn bevel
meemaakte, ze denkt aan niemand anders dan aan
Henri, eindelijk! ja daar komt hij. Ze herkennen el
kaar reeds van verreze wuift hem een hartelijk
welkom toe, en behendig vangt hij den krans op, die
hem door de liefste hand werd toegeworpen.
Lucy, kindlief," zei de kolonel, «zag je, dat hij
gedecoreerd was, dat is eene verrassing, die hij voor
je bewaard had."
De tijdwelke verliep voordat het regiment uit elkaar
ging, scheen haar wel eene eeuwigheid toe; maar ein
delijk daar kwam hijze snelt hem tegemoet en valt
luid snikkende in zijne armen. In het eerste uur komt
ze bijna niet tof bedaren, maar nu ze naast elkaar
zitten te keuvelen, kan ze het zich bijna niet voor
stellen, dat al het lijden voorbij is.
Ze neemt het eerekruis in de handen hij moet
aan het vertellenvan al die veldslagenen die char
ges, die zoo aardig zijn op het exercitieveld, maar
