177
En als zij antwoordt met een knik,
Zet hij zijn toespraak voort:
«Mijn beste, brave kapitein
«Kreeg cholera aan boord.
»'t Was bij Ceylon, op onze reis
«Naar 't dierbaar moederland!
«De quarantaine hield ons vast,
«Op Pedir's rotsig strand.
«Ik zorgde trouw voor mijnen Heer,
«Ontweek zijn sponde niet,
«Hij was gelaten in zijn lot,
«Toch had hij veel verdriet!
«Eens zei hij tot me: Trouwe Hans!
««Ziehier mijn ridderkruis;
««Ontvlucht dit schip en zoek een boot,
««Die schielijk vaart naar huis.
««Breng mijnen Ouders mijnen groet,
««Het kan mijn laatste zijn,
»»En spoed u daarna naar het slot
««Van Jonkvrouw van der Rijn!
««Breng haar dit Willemsorde-kruis,
««Als offer mijner eer!""
«'k Volbreng, o Jonkvrouw, thans dien last,
«Bid nu voor mijnen Heer!"
y
12
