184 Met hem, die de oogappel zijner ouders was, ver dween de vreugde uit het huis, om er nimmer weder te keeren. Wel kwam hij terug, maar hoe geheel anders dan hij was heengegaan. De onbedorven eenvoudige boerenjongendie nimmer tegen hard wer ken had opgeziendie nooit te veel dronknooit speelde of den jongen boerendochters het leven lastig maakte, keerde weder als een luiaard, een dronkaard, een dobbelaar en lichtmis, die spotte met hetgeen hem vroeger heilig was, die een kruis werd voor zijne arme ouders, wier lievefing hij eenmaal was geweest. Te vergeefs werden door dezen alle pogingen in het werk gesteld om hem van den slechten weg terug te brengente vergeefs beproefde zijn vader al het mogelijke om hem weder geregeld aan het werk te krijgen en hem zoodoende eene heilzame afleiding te bezorgen! Het mocht niet baten. Hij werkte, als zijn geld op was, slechts om hetgeen hij verdiende later weder te verbrassen. Hoe meer verzet hij vond, des te erger werd het, zoodat zijn vader eindelijk den strijd opgaf en zijn zoon op een zekeren dag, toen deze, beschonken thuis komende het waagde zijne moe der te beleedigenwegjoeg en verbood terug te keeren vóór hij zich gebeterd had. Doch toen was er iets vreeselijks gebeurd de zoon was in woede uitgebar sten, had een stuk hout opgenomen en daarmede zijn vader een slag op het hoofd gegeven, die den ouden man voor dood deed nederstorten Toen was hij weggeijldhad huis en dorp verlaten en sedert had men niets meer van hem vernomen. Tijmen herstelde, hoewel uiterst langzaam, van de zware hersenontsteking, die het gevolg was van den '"f

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1883 | | pagina 327