26
Aanschouw clat bleek gelaat, die weduw met dat kind,
Ze omhelst het lieve wicht, dat hem zoozeer gelijkt;
Haar droeve blik, die toont, welk leed zij ondervindt,
Is op het blad gericht, waarop zijn beeltnis prijkt.
En voor haar ligt de brief, dien hij voor 't laatst haar schreef,
Ontvangen van den man, die hem den doodsteek gaf,
Die om vergiffnis vraagt, voor wat zijn hand misdreef;
De wroeging van deez' daad is toch alreeds een straf.
Vergiffnis? Hij, die deed, wat 'skrijgsmans eer gebiedt,
Die vocht voor 't vaderlanddat hij zijn diensten bood
Zijn naam blijft onbevlekt: hij is de booze niet,
Die al dit leed verspreidt, 't maatschapplijk welzijn doodt.
M.
