84 Een hartelijke kus, gevolgd door een «neen Fransje," beantwoordde deze vraag. Het zal overbodig zijn den lezer mede te deelen, dat wij ons in het huis van den baron Van Groeneveld bevinden. De verouderde trek op zijn gelaat doet ons vermoeden, wat zwaren arbeid hij verrichten moet om de zijnen en zichzelf op fatsoenlijke wijze door de wereld te helpen. Doch zijne moeite wordt beloond. Hij is tevreden hij verdient genoeg om behoorlijk te kunnen leven hij heeft eene lieve vrouw en vrede in 'zijn huisgezin. Kortelings had hij van zijn patroon vernomen, dat zijne zuster Leonore gehuwd was met Jhr. Van Sin- deren. Sinds dien dag was er een treurige trek op zijn gelaat gekomen. Hij had geen bericht gekregen hij hoorde niets meer van zijne familie, totdat hij gisteren van den ouden tuinman een brief ontving, waarin deze hem melddedat zijne moeder ernstig ziek was. Gedurende den korten etenstijd spraken man en vrouw over de ziekte van Victors moeder. Hij vreesde, dat zij hem zou verlaten, zonder hem nog eenmaal te hebben toegesproken. Plotseling komt er iemand binnen. De binnenge- komene, een beambte van het telegraafkantoor, werpt een telegram op tafel en na even op het ontvang bewijs gewacht te hebben, verlaat hij met een «goeden dag samen" weer de kamer. Victors oog wordt beneveld; hij breekt het telegram open en leest, terwijl Fransje hem bezorgd aanziet: «Kom spoedig, uwe mama roept u." Het was onderteekend door den tuinman.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1884 | | pagina 240