108
Alles ademde vrede en rusten wanneer men den
blik sloeg op liet schoone schouwspel, dat zich alom
vertoonde, dan kon het niet anders, of daar moest in
het hart van den meest ongelukkigen en door zorgen
gekwelden mensch een oogenblik van stille verrukking
en kalme verademing komen.
In het kleine dorpjedat, daar zoo vriendelijk te
midden der bosschen zijn torentje in het avondrood
deed schitterenscheen men ook onder den indruk
te zijn van den heerlijken Juli-avond.
Groepsgewijze hadden de dorpelingen zich voor de
eenvoudige huisjes geschaard en met innige tevreden
heid genoten zij de welverdiende rust, die hun na de
moeielijke dagtaak beschoren was.
Hier zag men eenige ouden van dagen, die stillekens
naast elkander zaten op het eenvoudige bankje, dat
men onder de lindeboomen voor het nederige woonhuis
geplaatst had; een eind verder zaten of stonden eenige
vroolijke boerinnetjes, die het vreeselijk druk hadden
over de ophanden zijnde dorpskermis, maar toch niet
zoo druk of zij konden nu en dan wel eens tersluiks
eenen vriendelijken blik werpen naar eenige jonge
bewonderaars, die langzamerhand al dichter en dichter
de voorwerpen hunner genegenheid en vereering na
derden, om eindelijk het voorrecht te genieten een
gesprek aan te knoopen met de lieve vroolijke praat-
stertjes. Op het grasveld, dat zich voor de dorpsschool
uitstrekte, hadden zich eenige kinderen neergevlijd,
om met ingespannen aandacht te luisteren naar de
sprookjes en vertellingen van den ouden schaapherder,
die in vroegere tijden soldaat was geweest en onder
