M
m
m
Onbeschrijfelijk was de smart der diepbedroefde
ouders en vooral aan de arme moeder werd door dit
verlies eene wonde toegebracht, die hare gezondheid
voor goed knakte.
Geen geneesheer, geene medicijnen, geen buiten-
landsch verblijf, niets mocht baten om het hevig ge
schokt gemoed weer tot rust te brengen en zoo moest
de ongelukkige echtgenoot het aanziendat de teerbe
minde gade met langzame maar zekere schreden den
dood tegemoet ging. Zelfs het bewustzijn, dat er
nog een kind overbleef, dat hare zorgen noodig had,
kon de kwijnende moeder niet sparen. Met stomme
smart preste zij de toen nog driejarige Anna aan het
hart, maar de aanblik van haar dochtertje had niet
den invloed op haar, dien Werner er zich van voor
gesteld had.
Nogmaals ontsloot zich eene groeve en eene moeder
volgde haar te vroeg gestorven kind naom een
echtgenoot achter te laten, die in zijne wanhoop zich
zeiven wellicht het leven zou benomen hebben, indien
er niet een band ware geweest, die hem nog aan de
aarde hechtte. Die band was de kleine Anna en met
teedere liefde verzorgde de arme vader zijn eenig
overgebleven kind.
Hij besloot zich geheel aan haar te wijden en
te dien einde staakte hij zijne reizen, om zich metter
woon te vestigen in eene havenplaats, van waaruit hij
zijne zaken besturen en leiden kon.
Werners verblijf in de kleine havenstad duurde tien
jaren, en daar de gezondheidstoestand zijner Anna het
volgens de meening der geneesheeren noodzakelijk
