De laatste tonen van het lied zijn weggestorven en
door een welluidend naspel gevolgd; Anna sluit de
piano en zet zich naast haar vader neder. Weinig
wordt er gesproken, maar beider gedachten zijn dezelfde
en hunne harten zijn zoo vervuld van wederkeerige
liefde, dat het bewustzijn in elkanders nabijheid te zijn
voldoende is om hen volkomen gelukkig te maken.
liet is intusschen reeds vrij laat geworden en na
het avondmaal gebruikt te hebbenbegeven zich vader
en dochter elk naar hunne kamer om liet. hoofd gerust
neder te leggen.
Anna Werner is thans twintig jaar oud.
Toen zij vijf jaren geleden haar tegenwoordige woon
plaats betrad, was zij een teer en ziekelijk kind, dat
door eene zwakke gezondheid aan haar vader veel
zorg veroorzaakte.
Maar het landelijk leven scheen haar goed te doen
en wat geen geneesheer had kunnen bewerken, vol
bracht nu het gezonde en vrije verblijf te midden der
dennenbosschen. Reeds spoedig verscheen de blos
wederom op hare wangen en met elk jaar ontwikkelde
zij zich meer en meer tot een beeldschoon meisje.
Doch ook voor hare verstandelijke ontwikkeling werd
zorg gedragenwant daar Werner den predikant van
het dorp sedert jaren kende, kon hij dezen het voor
stel doen aan Anna en de predikantsdochter gezamenlijk
eene gouvernante te geven, die haar intrek zou nemen
in de pastorie.
Zoo begaf zich dan Anna eiken dag naar de woning
