117
De heer Werner had den predikant reeds in zijne
jeugd leeren kennen. Te zamen waren zij op school
geweest, en ofschoon hunne wegen Later geheel uit
elkander liepen, hadden zij hunne vriendschap niet
vergeten.
Wanneer Werner van een zijner reizen tehuis
kwam, bracht hij steeds een bezoek aan zijnen ouden
schoolkameraad en deze ontving hem altijd met open
armen.
Zooals licht te begrijpen valt, werd dan ook de komst
van Anna en haren vader in het dorp met vreugde
begroet en voorloopig namen zij hunnen intrek in de
pastorie.
Toen hunne eigen woning geheel in gereedheid was,
betrokken zij deze en weldra gevoelden zij zich geheel
tehuis in de nieuwe omgeving.
Zonder vermeldenswaardige voorvallen gingen nu twee
jaren voorbij. Sedert de komst van Werner en zijne
dochter in het dorp, bevond zich Gustaaf van Weiter
op de Militaire Academie en zijne tweede zomervacantie
naderde met rassche schreden.
Op den dag zijner aankomst begaf zich de geheele
familie naar het op eenige uren afstands van het dorp
gelegen station om den jongen cadet af te halen.
Hartelijk was de ontvangst, die hem wachtte en men
kon bemerken, dat hij het hoog op prijs stelde zich
weer te midden der zijnen te bevinden.
Gustaaf was thans achttien jaar en nog slechts kor
ten tijd zou het hem vergund zijn in de onmiddellijke
nabijheid van zijne liefhebbende betrekkingen te ver
toeven. Somtijds vond hij dit denkbeeld zeer onaan-
