W
130
Met weinig vertoon en in 't bijzijn van slechts enkele
vrienden had de teraardebestelling van Werner's
stoffelijk overschot plaats gevonden. Op zijn graf was
door liefderijke handen een eenvoudig kruis geplaatst
dat dagelijks door eene treurende dochter met frissche
bloemen getooid werd.
De vriendelijke woning aan bet, einde der dorpsstraat
stond verlaten en zou weldra overgaan in de handen
van vreemdendie haar gekocht hadden om er over
eenigen tijd hun intrek in te nemen.
Anna Werner was door den predikant als dochter
in zijn gezin opgenomen en van alle zijden mocht zij
in haar nieuw tehuis blijken van welgemeende liefde
en warme deelneming ondervinden. Zij beschouwde
het dan ook als haar plicht aan hare pleegouders in
alles te toonenhoezeer zij de haai' bewezen liefde op
prijs stelde, en al wat in haar vermogen was deed zij,
om hun het leven te veraangenamen.
Onmiddellijk na het overlijden haars vaders had zij
aan Gustaaf geschreven en zijn antwoord getuigde van
zooveel medegevoel in hare smart, dat zij door dit
schrijven zeer vertroost werd en met vernieuwde geest
kracht voort kon gaan op den inderdaad moeielijken
weg, dien zij te bewandelen had.
Eenige maanden later begaf zich de predikant Van
Welter naar de vroegere woonplaats van zijn over
leden vriend om enkele zaken te vereffenendie deze
bij zijn leven nog niet geregeld had. Hij besloot op
deze reis zijne pleegdochter met zich te nemen om haar
eenige afleiding te bezorgen en voor korten tijd uit
eene omgeving te verwijderendie zooveel droevige
