Roerloos zaten de beide reizigers in bun eng verblijf, en zij verwachtten niets anders, of zij zouden binnen weinige oogenblikken den dood vinden in den sterk gezwollen stroom. Plotseling echter gevoelden zij een hevigen schok en het rijtuig stond stil. Een paar seconden later werd het portier geopend en eene man nelijke gestalte vroeg met eene nog van inspanning trillende stemof geen der reizigers eenig letsel be komen had. Het was dokter Van der Voortdie in deze ure van gevaar op zoo wondervolle wijze de redder had mogen zijn van twee menschenlevens. Hij was nog laat in den avond te paard uitgegaan om een patient te bezoekendie op grooten afstand van het dorp woonde en daar hij met bet oog op het naderende onweder zijn paard in de woning van den zieke had achter gelaten was hij te voet naar huis teruggekeerd en wTerd hij op deze late wandeling achterhaald door het in woeste vaart voortstuivende rijtuig. Hij bedacht zich geen oogenblik en het mocht hem gelukken de beide hollende paarden tot staan te bren gen na de teugels overgegeven te hebben aan den ontstelden koetsier, opende hij het rijtuig en vroeg naar den welstand der zich daarin bevindende per sonen. Welk een verbazing en vreugde bezielden hem toen hij bemerktewie de beide geredde reizigers waren! Hevig ontsteld, als bij was, had hij geen ooi- voor de dankbetuigingendie hem uit den mond van den in het leven gespaarden predikant en diens pleeg dochter toestroomden. «ij zag slechts Anna en op

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1884 | | pagina 288