dit oogenblik gevoelde hij niets anders dan de heer
lijke zekerheid, haar voor een gewissen ondergang
bewaard te hebben. Maar er moest thans gehandeld
wordenwant nog was men niet te huis en daar het
onweder eenigszins bedaardebesloot men uit te stappen
en naast het rijtuig voort te wandelen tot men de
gevaarlijke plaats achter den rug had.
Van der Voort bood Anna zijn arm aan en
de predikant bleef naast het rijtuig loopen om zoo
noodig hulp te kunnen bieden. Het hevig verschrikte
meisje had den steun van haren krachtigen geleider
wel noodigwant vermoeidheid en angst hadden haar
zoodanig aangegrependat zij bezwaarlijk alleen had
kunnen voortgaan. Nimmer had Van der Voort zich
echter van een zoo aangenamen plicht gekwetenen
toen hij haren arm zoo zachtkens in den zijnen voelde
rusten, was er in zijn binnenste een gewaarwording,
die hem tot den gelukkigste aller menschen maakte.
Ja, hij wist het thans zeker, dat het meer dan
vriendschap was, die er in zijn hart omging voor
zijne lieve gezellinen hij nam het vaste voornemen
zoo spoedig mogelijk aan haar te openbaren, wat hij
reeds gedurende langen tijd in zijn binnenste verbor
gen hield.
Zwijgend traden beiden naast elkander voort; het
was alsof Anna in deze oogenblikken begreep, wat er
bij haar metgezel omging, zoo aarzelend gaf zij zich
over aan diens zorgvol geleide en beantwoordde zij
zijne afgebroken vragen. Niet, dat zij hem niet innig
dankbaar wasvoor hetgeen hij aan haar gedaan had
maar zij begreep zeer goeddat uit dit alles een toe-
