te midden dier elkander verdringende gedachten rees
voortdurend eene gestalte voor zijn oog op, die een
1 dijden glimlach op zijn gelaat te voorschijn riep.
Zou dan nu eindelijk zijn ideaal nog tot werkelijk
heid worden? We weten het niet, maar laten we
geduldig met hem wachten en hopen op de verwezen
lijking zijner vurigste wenschen.
Den volgenden dag moest Van der Voort het gast
vrije dak der weduwe verlatendaar hij tot het regelen
zijner zaken en het onderhandelen over eene nieuwe
standplaats als geneesheer opgeroepen werd. Hoe
gaarne Mevrouw Van Weiter hem ook nog eenigen tijd
bij zich gehouden had, was hij evenwel tot zijn spijt
verplicht voor dit vriendelijk aanzoek te bedanken.
Hij beloofde echter, zoodra hij zijne zaken zou geregeld
hebben, terug te keeren en dan voor langeren tijd de
gast der weduwe te zijn, daar zij in ieder geval wilde,
dat hij de dagen, die moesten verloopen voor hij in
zijne nieuwe betrekking kon optreden, in haarhuis
zou doorbrengen. Het, viel hem moeielijk reeds nu
van Anna te scheidenmaar er viel hieraan niets te
eranderenen hij begreep ook zeer goeddat voor
barigheid en overhaasting meer schade dan voordeel
aan zijne liefste belangen zouden doen. Hij was er
daarenboven nog niet zeker van, welke gevoelens Anna
hem toedroeg, terwijl hij het ook beter achtte haar
eenigen tijd tot rust en nadenken te gevenalvorens
haar te spreken over eene zaakdie van zoo teederen
aard en van zulk een hoog belang was. Even voor
hij vertrokbrachten onvoorziene omstandigheden er
hem echter toe, haar een blik in zijn hart te doen
