163
vallen. Aanvaard mijne hand en daarmede geheel mijn
hart. Het was Gods wil, dat wij vereenigd zouden
worden, en Hij heeft alles ten beste geschikt. Wanneer
we dit gelooven, dan zal onze band des te nauwer
worden en kan zich nooit iets tusschen ons stellen."
Van der Voort vatte hare hand, toen zij dit zeide,
en als hij haar aanzag en in hare blikken eene zee van
liefde en óprechte trouw ontdekte, kon hij slechts
dankend het oog omhoog slaan en met eene van blijd
schap trillende stem zeggen
»Ja, het waren donkere paden, waarlangs wij wan
delen moesten, maar zij voerden tot een blijde toe
komst!"
Eenige maanden later was het landhuis, waarin
vroeger de oude Werner gewoond had, betrokken
door een pas gehuwd echtpaar. We behoeven niet te
zeggen, wie de jonggehuwden waren, en als we een
blik naar binnen slaan, bemerken we weldra, dat
liefde en vrede hunnen zetel in de eenvoudige woning
hebben gevestigd. Lange jaren van onverstoord geluk
bracht Van der Voort met zijne hem teeder liefhebbende
gade door en overal, waar zij kwamen, brachten zij
zegen en vrede met zich. En toen voor de eerste
maal een kinderstemmetje door het vriendelijke huis
weerklonk, toen ontbrak er niets meer aan liet geluk
der beide bewoners en konden zij niet genoeg dank
baar zijn voor zulk een heerlijke uitkomst na een zoo
droevig verleden.
C.