14 de vele koopvaarders, die na een lange reis weer den vaderlandschen grond zien, veilig de haven binnen te brengen. Zijne vereelte handen getuigden, dat hij flink de handen aan 't werk kon slaan en meer dan eens had hij dan ook het zijne er toe bijgebracht, om in den wedstrijd met de Belgische loodsen, het eerst langs boord te komen. Reeds sedert lang had hij het oog laten vallen op Anne, de dochter van een ouden loods, en hij mocht zich gelukkig rekenen zijne liefde door het knappe meisje beantwoord te zien. Edoch! vader wilde er niets van weten. Kortzichtig als de man was, wilde hij zijn eenig kind niet geven aan den zoon van den- gene, die hem, naar hij meende, den post van schipper op een der loodsschoeners ontfutseld had. En wat nu onze loods ook beproefde, om Anne's vader tot betere gedachten te brengen, het was alles te vergeefs. Daar de schoener, waarop Arjaan, zoo heette onze vriend, voer, eenige noodige herstellingen moest onder gaan en gedokt moest wordenhad hij een paar weken geen dienst gehad en zich dien tijd natuurlijk uitstekend ten nutte gemaakt om met Anne te spreken over de middelen, om vader tot andere inzichten te brengen, maar het bleef bij spreken, want alle po gingen leden schipbreuk op diens vastgeworteld denk beeld, dat hij verongelijkt was. De schoener was intusschen in volle zee gekomen. De wind zette langzamerhand op en witte koppen vertoonden zich reeds. Het onheilspellende wolkje in de verte nam met vervaarlijke snelheid in grootte toe, en het was dan ook niet zonder reden, dat de schipper

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1885 | | pagina 168