103
speech beantwoorden, en van mijn kant hem op het
hart drukken om in het vervolg, wanneer er weer
sleutels lagen, zijn lorgnet op te zetten kortom,
het eene woord lokte het andere uitenvan
mijn vossen, met schaamte beken ik het, kwam
niets.
De klok wees op tien minuten over twee. «Dat
ongelukkige zwammen riep ik uit. »Had ik toch maar
gevost! Morgen rij ik als een straal?"
«Nou, 'k hou je op je rit gezelschap," troostte de
Hidoeng. «Laten we maar zien, dat we maar een paar
goeie keus krijgen, dat is van meer oogenblikkelijk
belang," en mij onder den arm nemende, trok hij mij
mede naar de biljartzaal.
Alleen het zien van de mooie keu, die Fritzel in
zijne hand hield, deed me al mijn'leed vergeten.
«Ik na jou," riep ik uit, zoodra ik zag dat de
Hidoeng er ook al met begeerige blikken naar keek.
«'tls een beste," zei Fritzel, terwijl hij bij wijze
van afstooten nog even een mispunt maakte.
Hij reikte me de keu over, en 'tLapijn, Fritzels
meespeler, de zijne aan den Hidoeng.
We besloten natuurlijk highlife te spelenniets dan
bandcaramboles, en bepaald, de partij liep op wieletjes.
Tot mijn genoegen zag ik, even nadat we begonnen
warenden beroemden musicus Fox zich voor de
piano neerzetten, en met het «jij komt van avond de
deur niet meer uit," opende hij de reeks van «mop
pies," die zoo bij uitnemendheid geschikt zijn om de
zorg uit de harten der arrestanten weg te bannen.
Luide galmden wij allen, zoowel de jonkers aan de
