t
87
verdrongen, voor goed hebt doen verdwijnen, doch
daardoor juist het leven hebt geschonken aan honderden
illusiën en luchtkasteelenzoo schoon als ik ze nooit
gekend heb, of nimmer meer kennen zal."
Marie beschouwde héél aandachtig een krekeltje,
dat vóór ons door 't zand kroop.
Na een oogenblik hief ze haar lief gezichtje naar
mij op en zeide
«Toch geloof ik, dat al die illusies spoedig zouden
verdwijnen, als ge u eens een heelen dag schrikkelijk
moest vervelen, want, zonder nu eenigszins voor
wijzer te willen doorgaan dan ik ben, geloof ik, en
dit merk ik het best aan mijn broer en mijn neven,
dat gij altijd het dichterlijkst en het illusievolst zijt,
wanneer ge een goed dineetje onder elkander hebt,
of wanneer ge u een dag bij uitstek amuseert."
Ik kon niet nalaten over deze opmerking te glim
lachen en bewonderde in stilte den juisten blik en
't scherpe oordeel van het bevallige meisje, dat mij
nu met een schalkschen glimlach aanzag.
«Misschien hebt ge wel gelijk, freule," antwoordde
ik zoo oprecht mogelijk. «Soms echter gaat de regel
niet door, en dan hoop ik, dat ge den ongelukkige
die dit treft, genadig zult zijn." Om intusschen niet
al te philosophisch te wordenvooral op 't oogenblik
nietzal ik maar in eens een grooten sprong doen
Blijft u van avond na afloop der muziek nadansen?"
«Ik denk het wel," antwoordde Marie, «maar of ik
zal mogen dansen betwijfel ik zeer."
Never minddoch of u danst of niet, zou ik, als
belooning voor mijne oprechtheid de eerste en de pauze-
dans van u mogen hebben?"
