405
lijke zorgen mijner tante mij de zware verliezen
vergetenwaarvan ik den omvang toen ook nog niet
ten volle kon beselfen.
In mijn nichtje vond ik een vroolijk speelkameraadje.
Even oud, waren wij spoedig als broeder en zuster
aan elkander gehecht. Doch, helaas, ons geluk mocht
niet ongestoord blijveneene kortstondige doch hevige
ziekte rukte mijne tante uit ons midden weg. Zwaar
vooral was de slag voor mijn' oom, die zich nu alleen
belast zag met de opvoeding van twee jeugdige kinderen,
doch vol energie nam hij die taak op zichvast
besloten om ons zoo weinig mogelijk het verlies te
doen gevoelen.
En waarlijk, die taak was zwaar; dikwijls zag hij
zich geplaatst voor gevallen, waarin hij zoo gaarne den
raad zijner diepbetreurde gade had ingewonnen.
Spoedig intusschen zou voor mij de tijd van school
gaan aanbreken en dan zou ons onbezorgd leven een
einde nemen. Tot nu toe toch hadden wij slechts
het heerlijke buitenleven genoten terwijl eene gouver
nante een aanvang had gemaakt met onze opvoeding.
Hoe heerlijk waren die dagen, hoe aangenaam die
wandelingen door het bosch, na welke de rust op het
fluweelachtige mos ons dubbel zoet toescheen.
Wat wekten de eerste Fransche lessen niet dikwerf
onzen lachlust ophoe dikwijls zagen wij ons voor
onoplosbare problemen in de gedaante van optellingen
geplaatst, die altijd foutief waren, en waarbij de cijfers
eene onbedwingbare neiging hadden om het gelid te
verlatenwaarin onze kennis hun eene plaats had
aangewezen.
r
