39
wijzenwaar hij voortaan zijn vermoeid hoofd zou
nederleggen.
Ditmaal mocht het mij niet gelukken Mevrouw be
neden te houden. Haar zoon zoo geheel alleen met
dien oppasser naar boven te laten gaanterwijl zij
nog bij hem was om hem in het een of ander de be
hulpzame hand te bieden, neen, dat ging niet! We
moesten allen maar medegaan.
Zoo trokken wij danvoorafgegaan door den oppasser
die Jans valiesje droeg, naar de slaapzalen.
Wat Jan wel zoo bij zich-zelven dacht, weet ik niet.
Wel meen ik te mogen zeggen, dat hij zich een »heel
heer" gevoelde. Dergelijke highlife bediening had hij
blijkbaar niet verwacht.
Ook Mevrouw had schik. De teedere moeder glim
lachte bij het denkbeeld, dat haar zoon het zoo goed
zou hebben. Hoe matigde zich echter die vroolijke
uitdrukking op haar gelaat, toen wij de plaats onzer
bestemming bereikten. De enge krib, waarin haar
zoon voortaan zou rusten, deed haar bepaald schrik
ken. Neenzoo iets had zij niet verwacht. Zij beefde
bij de gedachte aan het gevaardat haar lieveling
iederen nacht zoo loopen er uit te vallen.
Ik poogde haar gerust te stellen en begon op te
snijden over «wiggen", «slapen zooals men nooit thuis
deed" enz. enz.maar het mocht niet baten
Dat een mensch op zulke harde zakken (zoo noemde
ze waarachtig onze heerlijke matras en ons hoofdkussen)
zou kunnen slapenneendat was haar te sterk.
De goede moederZe moest ereis weten dat haar
lieveling nog wel zoo bofte door in «een hoekje" te
