J
57
ft Ik me schamen?" vroeg Frans onverstoorbaar,
«schamen! nu nog mooier! Ik zie mijn zusjen maar
een week of wat per jaar, en zou ik haar dan niet
eens mogen plagen? neen maar, dat zou te gek
zijn, en trouwens, plaagt mijn lief zusjen zelve
mij niet, door nagenoeg de geheele vacantie uitlogeeren
te gaan?"
ft Dat is je eigen schuld, hoor! Dat is een goede
straf voor je," riep Mevrouw uit, zoo kwaad als ze
maar eenigszins kon.
ft De straf is zeker hard genoeg maar ik zal me
dadelijk wrekendoor onzen gast mede te nemen.
Daardoor straf ik de dames allebei, die geregeld een
verbond tegen mij sluiten en mij »en compagnie"
attaqueeren."
Ik was niet langer in staat mij goed te houden, en
schaterde het uit. Het tooneeltje, dat ik in weinig
woorden voor mij had zien afspelen was meer dan
koddig geweest. Frans toonde in zijne plagerijen zoo'n
liefde voor moeder en zuster, Mevrouw bewees door
de verdediging van Mien zoo goedhartig, zoo'n liefde
rijke moeder te zijn, dat ik bijna wenschte steeds in
dien kring te mogen leven.
Frans had onderwijl zijne sigaar aangestoken, en
ik was er druk mede bezig. Mevrouw berispte Frans
ten strengsteen pruttelde wat ze kondat Frans
zijne gasten de deur uitdreef.
ft Maar u wilde toch niet, dat ik Johan zijn kort
verlof tusschen vier muren liet verkniezen? Trouwens
zal hij wel meer komen, niet waar?"
Ik wilde iets in 't midden brengen, doch Frans stopte
mij den mond met de woorden:
r
