83
«Maar ik zal mama even zeggen, dat ge hier zijt, als
je me ten minste excu"
«De meid zou het zeggen. Je oude vrouw zal wel
dadelijk komen; maar wat ik zeggen wilde: Je gaat
van avond meê, hé?"
«Goed! waar wildet ge naar toe?"
«Waar naar toe? Manlief! waar anders heen dan
naar Scheveningen In de Kurzaal geven ze me een
ballet, zóó keurig, zóó netjes kom! ga maar meê;
massa's cadetten en adelborsten gaan er heenhet
wordt een gezellig potjen en jij houdt wel van een
aardigen cancan."
Bij de laatste woorden was hij opgesprongen, had
de handen op den rug te zamen gebracht en voerde
sierlijk den geliefden academiedans uit. Jan sprong de
geheele kamer in de rondte, viel voor de geopende
piano neer en speelde dat méér dan bekende: «Heim-
liche Liebe." Jan speelde uitstekend, en hij wist zulke
komische wendingen in zijn spel te brengen, dat ik
onwillekeurig glimlachte. Maar langzamerhand liet hij
zijne loopjes weg, en speelde de melodie in zware,
volle akkoorden grimmig bromde het lage accom
pagnement bij de lichte tonen, welke de rechterhand
speelde en ondanks mijzelven neuriede ik mede:
«IJeimliche Liebe! heimliche Liebe."
Jan had juist de slotakkoorden aangeslagen toen
mama binnenkwam. Onmiddéllijk stond hij op, en
naar mijne moeder toesnellende zeide hijmet de
hartelijkheid, die slechts innige sympathie in het leven
kan roepenDag Mevrouwdag Mevrouwhoe
gaat het met u? Wat heb ik u in langen tijd niet
gezien
f-
