108
eindelijk had zij me als eertijds vertrouwlijk »Jo"
genoemd, in plaats van »Johan."
Ik zag om mij heen. De meeste gasten waren naar
buiten gegaan om in den grootenkeurig geïllumineerden
tuin de warmte in de zaal te ontvluchten. Ik stelde
Mien voor het voorbeeld der gasten te volgenen toen
zij »ja knikte, haastte ik me haar een doek om de
schouders te leggen.
Een oogenblik liepen wij stilzwijgend naast elkander
voort. Mien opende het gesprek. Zij vond het heerlijk,
dat ik cadet-sergeant, geworden was, en informeerde
naai de voorrechten aan de gouden strepen verbonden.
Ik vertelde het haar als van zelf kwam het gesprek
op mijne bestemming voor het Indisch Leger.
Vol geestdrift sprak ik van de illusiën, die ik me
van het officierschap voorstelde, en ik betuigde mijn
innigen wensch ééns het heilig eereteeken voor «Moed,
Beleid en Trouw op de borst te mogen dragen.
Mien had me stil aangehoord plotseling vroeg zij
»Maar waarom wilt ge toch naar Indië, waar zooveel
gevaren je dreigen? Wat hebt ge aan eene medaille,
indien gij er uw leven voor in de waagschaal moet
stellen".
Mienantwoordde ik, »dat ik naar Indië verlang
te gaanzal u in een paar woorden duidelijk worden.
Verbeeld u, dat ik officier der artillerie hier te lande
ware, en wel een uitstekend ijverig en bekwaam mili-
wat zou ik aan mijne goede eigenschappen
hebbenindien ik hier bleef? Door parades mede
te maken dien ik het land niet en daar ginder
heeft ieder officier op zijne beurt de gelegenheid zijne
