111
om dadelijk daarop de duisternis in den tuin des te
grooter te doen voorkomen. De afwisseling der
nummers liet niets te wenschen over; tal van keurige
hoofdstukken slaagden uitstekenden voortdurend
hoorden wij: bravo Frans! je hebt succes van
je moeite 't is keurig alleraardigst."
«Frans zal wel in zijn schik zijn," zeide Mien, als
voor zich-zelve sprekende, «hij heeft er zooveel tijd
aan besteed; het doet me innig pleizier, dat alles zoo
goed gelukt".
Hoe lief, hoe innemend zacht klonk Mien's stem
Ik zag haar aanterwijl ze glimlachend naar een
dansend scheepjen staarde.
0ze was meer dan schoon meer dan lief engel
achtig kwam zij me voor, zooals ze daar stond, met
de donkere dwepende oogen even knippende als het
licht te sterk werd, en zich-zelf uitlachende, als ze
bij eiken knal hare hand naar het oor bracht; schoon
was ze, met haar fijn gebogen neusjendat lief, klein
rozig mondjende fraai geteekende wenkbrauwenhet
doorzichtig blank van haar teint. Ik zag Mien aan
en »'k Heb u lief, Mienwaren de gloeiende woorden,
die mijne ziel in steeds wilder, onstuimiger klanken
zong schreeuwde en mijn mond had moeite
de echo, die zoo gaarne aan mijn boezem ontsnappen
zou, terug" te houden, in mijn harte terug te stooten.
En dit harte? ik had me bedrogen, toen ik het
dood waande voor het gevoel, dat ik eenige dagen
geleden met kracht onderdrukt had. Hetgeen ik toen
niet durfde vreezen was gebeurd, en als het triomf-
gebrul van een Mefisto klonk me het: «Een, twee,
drie in Godsnaam!" in de ooren.
