166
vroeger... en dat streelde mijne ijdelheid niet
weinig.
Laura, (lachendé). Dat is zeker, dat ge u wonderlijk
hebt weten te ontbolsterengij hebt zelfs nu en
dan iets ironischeen spottenden toon tusschen
den glimlach en den grijns indie heusch niet
zoo heel onaardig is.
Henri. Nichtik dank u ten zeerstehet is overigens
natuurlijkdat een mandie gedurende vijf jaren
te voet, te paard of in een cano de maagdelijke
wouden en de pampa's doorgetrokken is, zich wat
aplomb heeft weten eigen te maken.
Laura. Maar ge hebt, Goddank! niet alleen wat
aplomb gekregenik zou u andere complimenten
kunnen maken tot Pierredie binnengekomen is en
dessertborden klaar zetHet is goed, Pierre; ge kunt
ons nu alleen latenals ik schelbreng dan de
koffie(Pierre af) tot HenriIk zei dandat ik
u andere complimenten te maken hadge hebt
u een naam verworven, ge gaat regelrecht op het
Instituut af... de verhalen van uwe reizen... uwe
werken over de Amerikaansche oudheden hebben
zeerzeer veel opgang gemaakt.
Henri. Hebt u ze gelezen, nicht?
Laura. Ik?... daar heb ik mij wel voor gewacht
ik was veel te verontwaardigd op uge schrijft
werken ge schrijft aan de geheele wereldaan
mijuwe bloedverwante uwe oude vriendingeen
regel, geen woord in vijf jaren.
Henri. Dat is wreed, nicht!... Want gij weet zeer
goeddat mijne ongelukkige genegenheid voor u
