4®
172
u nog moet mededeelenGij zult het nu minder
vreemd vinden, neef, dat men er reeds voor mij
aan gedacht heeften dat ik zelf er reeds aan
gedacht heb.
Henri levendigvlug sprekende). Te hertrouwen
Laura. Ja... keurt gij het in mij af?
Henri {kalmer). Ik?... integendeel... ik geloof, dat
ge volkomen gelijk hebtge hebt wel recht op
eene vergoedingen overigens zou eene weduwe
van 26 jaar, met uwe schoonheid en zonder
kinderenmoeielijkveel in de wereld kunnen
komen.
Laura. Dus gij geeft me gelijk
Henri. Volkomen
Laura. Dat doet me innig genoegen.
Henri. En is de gelukkige sterveling al gekozen
Laura. Neen... zoover zijn we nog niet... er zijn
verscheidene pretendenten... twee in 't bijzonder,
die mijn oom begunstigt en tusschen wie hij mij
dringt eene keuze te doen... Ze zijn beiden sedert
eenige dagen bij een van onze buren, Mijnheer de
Vancouver aan het jagen maar ge zult ze waar
schijnlijk wel zien want er gaat zelden een avond
voorbijdat zij mij niet het hof komen maken.
Henri. Dat zal me hoogst aangenaam zijn.
Laura {ironisch). En mij ookwant met uw
arendsblik zult ge ze op het eerste gezicht door
grond hebben, en het is zeer goed mogelijk, dat
uwe opinie mijne keuze bepaalt.
Henri. Ge zoudt mij geen grootere eer kunnen aandoen,
nicht.
r
