Laura Henri.
178
Laura (koel). Zoo, wat zegt men dan?
Graaf. Men zegt tchinkzoo zijn de Dinsdagen in
de comédie francaise tchinkde Itaiiaansche opera
is tchinkikik ben tchinken de baron is
dat niet.
Baron. En dat streelt me! (opstaande). Ik laat u,
Mevrouwmet uw beroemden neef alleen ge moet
dunkt mijverlangen uw onderhoud met hem te
kunnen hervatten... (tot HenriIk hoop, Mijnheer,
de eer te hebben u te Parijs weer te ziener is
mij daar eene plaats bij de rechterlijke macht be
loofd en ik behoef u niet te verzekerendat dit
vooruitzicht mij toelacht.
Graaf (buigende). Mevrouw!... (tot Henri) Adieu
Mijnheer!... ik hoop, dat u me mijne onvergeeflijke
luchthartigheid zult willen pardonneeren.
(De Baron en de Graaf af.)
ZESDE TOONEEL.
Laura (zenuwachtig haar waaier gebruikendeGoddank!
ze zijn weg... wat zegt ge er van?
Henri (met overtuiging). Ik vind ze beiden charmant.
Laura. Neendat is niet waarIk weet nietwat
hen van avond bezielde... Ze hebben waarschijnlijk
voor u willen schitteren enze zijn belachelijk
geweest
Henri. Ik verzeker u, ik vind ze beiden charmant...
zooveel is zekerin het wufte is de Graaf bepaald
gedistingeerd
