BLOND ELSJEN.
en hemel met duizenden sterren
Een heldere lichtende maan,
Die scheen daar alsof ze van verre
Blond Elsjen-lief gade wou slaan.
Die lang in gedachten verzonken,
Aan 't eenzame strand had getoefd
En stil met de punt van haar muiltje
Een voortje in het zand had gegroefd.
Daar hief ze haar hoofdje, het blonde,
Naar 'tmaantje, dat lachte van ver,
En ziet, in dezelfde seconde
Verschoot aan den hemel een ster.
Fluks vouwde ze beide haar handjes
En sprak ze den hartewensch uit.
En reeds in de volgende Meimaand
Was 't lieve blond Elsjen de bruid
N.
-}0«~
