f
J
193
eigenlijk de beleefdheid gebood, namelijk den volgenden
morgen naar uwe gezondheid te komen vernemen.
Mijn trots liet niet toe den schijn aan te nemen
alsof ik aan dankbetuigingen behoefte had. 0, had
ik slechts geweten, dat die persoon niet uw vader
was, dan zou ik u gevolgd hebben, dan zou ik zelfs
de verdenking op mij geladen hebben uit egoïsme te
hebben gehandeld. Later echter, toen ik reeds ver
weg was, dacht ik er over na, en wilde ik telkenmale
weder naar Heerenvaart teruggaan om u te zoeken."
Met belangstelling hoorde zij hem aan, en toen hij
hare hand in de zijne nam trok zij die niet terug.
Hooger kleurde zich haar gelaattoen hij voortging
«Geloof mij, Mejuffrouw, ik begon mij zelf te beschul
digen ik kon de gedachte niet verdragendat gij mij
voor onbeleefd zoudt houden. Een voorgevoel zeide
mij, dat ik u zou wederzien, en, Goddank, dat voor
gevoel is bewaarheid. Ik heb gewaagd u hierheen
te volgenom u te zeggendat dit oogenblik het ge
lukkigste mijns levens is."
En hare ontroering bemerkende, ging hij harts
tochtelijk voort:
«Zonder u levert het leven geene bekoorlijkheden
meer voor mij op. Zeg mijben ik u geheel onver
schillig, of zoudt gij een klein weinigje liefde voor mij
kunnen koesteren
Liefdevol zag zij hem aan, tranen van vreugde wel
den in hare oogenen toen Hardman zijn arm om haar
middel sloeg en haar toefluisterde«Hebt gij mij lief?"
klonk het zacht en verlegen van hare lippenHoe
kunt gij denkendat gij mij onverschillig zijtgij
13
