t
J
494
die uw edel karakter getoond hebt door uw eigen
leven in de waagschaal te stellen, om het mijne te
redden? Ja, het gevoel van dankbaarheid, dat ik
jegens u koesterde, ging over in een ander gevoel,
een gevoel van liefde."
En terwijl in de verte de heerlijke tonen der «Valse
des patineurs" in de balzaal weerklonken, en het licht
der maan phantastische schaduwen teekende op het witte
ij skieed van den vijver, bezegelde een liefdekus hun
heilig verbond; een eed van trouw werd in dat uur
gefluisterd door twee jonge harteneen eeddie twee
levens voor altijd verbond. Doch uren van geluk
kunnen niet altijd duren; na korten tijd moesten de
gelieven afscheid nemen, maar niet dan nadat Hard-
man beloofd had den volgenden dag een bezoek bij
den vader van zijne beminde te komen afleggen.
Was het echter wonder, dat hij noch zij in een uur
zoo vol poëzie er aan gedacht hadden elkanders naam
te vragenwas 't wonder dat Hardman verlegen stond
te kijkentoen een zijner vrienden hemnadat hij
Wilhelmina naar haar rijtuig had gebracht, vroeg,
wie hij daar zoo even vergezeld had?
Het viel hem echter niet moeilijk hier, waar zoo
velen zijner kennissen tegenwoordig warenharen naam
te weten te komen.
Zooals Wilhelmina gedacht had, was haar vader
opgetogen van vreugdetoen zij hem verteldedat hij
weldra haren redder zou ontmoeten.
Van hunne gevoelens jegens elkander zweeg zij echter.
Des avonds liet Hardman zich aandienen en werd
met de meeste hartelijkheid door kolonel Greeman
