197
het goed met u meent en ga nu slapen; laat werke-
lijk alles voor dezen nacht aan mij over, want ik
herhaal u, gevaar voor zijn leven is er niet."
Zachtjes nam hij hare hand en trachtte haar van
het bed te verwijderen, wat hem na veel moeite mocht
gelukken. Weenend zocht zij haar kamer op; dat van
slapen niet kwam, laat zich begrijpen.
Aanvankelijk was haar smart zoo feldat zij er zelfs
toe kwam haren vader van onhartelijkheid te beschul
digen; maar weldra verdween die booze gedachte.
Neen, zij-zelf was onhartelijk, zij telde haar eigen
leed meer dan de ziekte haars vaders.
Moest het niet een ontzettend geheim zijn, dat hem
dwong hun zijn zegen te weigeren, en waaraan de
gedachte alleen zulk eene verpletterende uitwerking
op hem had gehad?
Ja, wel verpletterend; want had de dokter zelf niet
gezegd, dat hij misschien levenslang hare hulp. noodig
zou hebben?
0 God! en moest zij dan, uit liefde voor hem, de
gedachte aan een huwelijk met Hardman uit haar
hoofd zetten
Moest de kinderliefde zoover gaan
Haar hoofd duizelde van alle vragen, die zij zich
stelde, een zware strijd werd in haar binnenste ge
streden maar zegevierend trad uit dien strijd de kin
derliefde te voorschijn. Lang had het geduurd, maar
eindelijk was haar besluit onherroepelijk genomen.
Haar vader had meer aanspraak op hare liefde dan
Hardmanalleen voor hem zou zij voortaan leven
alleen hem zou haar hart toebehooren.
