j
206
Toen hij had uitgesproken, stak zij hem ontroerd
de hand toe en sprak:
Henri, edele vriend, gij hebt eene schoone over
winning op u-zelf behaald. Ja, laten wij broeder en
zuster voor elkaar zijnlaten wij in elkanders nabijheid
blijven leven, dan zullen onze tegenspoeden niet zoo
folterend zijn. Vaarwel, een kranke vader roept mij
tot zichgelukkiger keer ik naar hem terugdan ik
van hem ben heengegaan want uwe woorden hebben
mijn hart troost geschonken. Vaarwel."
Een innige handdrukeen blik van afscheiden
voort snelde zijom met meer geduld en vroolijker
hare zware plichten weder te gaan vervullen. Had
tot nog toe alles haar eene donkere toekomst voor
speld, thans zag zij haar moeilijk levenspad door eene
ster beschenen, die het verhelderde en haar arm harte
geluk en vrede beloofde.
Toen zij weder te huis kwam vond zij er den
dokter, die haar gejaagd ter zijde riep en haar mede
deelde, dat haar vader zeer onrustig was.
Zich-zelf verwijtendedat zij zoolang was uit
gebleven maar overigens niet ongerustdaar zij wist
welk een heilzamen invloed hare verschijning altijd op
haar vader teweegbrachtsnelde zij naar zijne kamer.
Haar vader zat voorover gebogen in een stoel en
hield het portret harer moeder in de handen.
Toen hij opkeek en zijne dochter voor zich zag
staansprong hij eensklaps op en gildeafgebroken
klanken uitstootende»0! God... o God!... daar
is zij wraak nemen vergiffenis," smeekte hij,
voor haar op de knieën vallende.
r
