J
230
Karei sluit een oogenblik de brandende oogleden,
één oogenblik slechts, en reikt dan zijn kapitein de
hand weer toe; eene siddering gaat door het lichaam
van den gewonde't is de eerste aanraking van den
dood.
«Karei je kapitein zorgt er voor vaarwel
jongen."
Een dankbare blik, een heerlijke glimlach is 't ant
woord.
De stervende wil nog een woord zeggen; hij richt
zich op doch neen een donkere straal bloed sist
hem den mond uit
«Vaarwel Karei God zegene de wapenen!"
Hoe menig krijger is gesneuveld op dergelijke wijze
0! 'tis mij eene behoefte een woord te wijden aan
de nagedachtenis dier gevallen helden.
Wij cadettenmilitairentoekomstige officierenwij
weten de zelfopoffering van de velen, die in Indië
Neerlands eer handhaven, op prijs te stellen. Wij
deelen in de smart van den soldaat, wanneer deze
naast zich een wapenbroeder ziet neervalleneen
vriend, met wien hij lief en leed deelde.
Wij begrijpendat hij den vijandelijken kogelregen
niet acht, maar neerknielt bij het lijk van zijn makker
en angstig luisterend het oor aan diens hart brengt,
ten einde daarin zoo mogelijk nog leven te ontdekken.
0zeg niet dat gij er koud onder blijftwanneer
die gebeurtenissen in het verre Oosten u voor den
r
