J
75
hart was tot droefheid gestemd. Onze kameraad had
ons immers dien nacht verlaten en rustig sliep
hij thans op zijn laatste legerstede. Iets onbeschrijflijk
schoons en edels, een trek van kalmte en fiere man
nelijkheid had de geest des doods over zijn gelaat
uitgespreid.
Nog eens moest gij in uwe laatste rust gestoord
worden, geliefde vriend, en thans sluimert gij zacht
in 't diepst der baren op den bodem der zee. Gij
bemerkt niets van t gebruisch der golven boven u.
Ver van al het gewemel der wereld verwijderd, geniet
gij een rust, die u maar al te dikwijls ontnomen werd
in uw woelig leven.
Slaap zacht, mijn vriend! uwe oude moeder zal de
geschiedenis van het schoonste deel uws levens ver
nemen en het bewustzijn daarvan zal hare smart over
den dood haars zoons lenigen
Vaarwel
M.
<r
