90
het Schip opgesteld en met na te gaan of de
besproken plaatsen door de rechthebbenden worden
bezet.
De Boschuil, als president, verzet voor het laatst
de met fluweel bekleede fauteuils en kanapé's, die
uit de Receptiezaal zijn gehaald, voor de «Hooien"
en de stoelen met leeren zittingen voor de verdere
officieren.
Terwijl de Boschuil en de Fuggel tusschen de
bedrijven door steeds door kwinkslagen het auditorium
aan het lachen brengen, wordt hun oor onaangenaam
getroffen door het strijken van een lucifer, waarmee
een der hartstochtelijkste rookers zijn cigarette aansteekt.
«Zeg, oude doorrooker, wil je wel eens met rooken
wachten, tot de gouverneur je er door voorbeeld of
woorden permissie voor geeft?"
«Wel, zeker," zegt de doorrooker, «maar jelui
draalt ook zoo allemachtig met het ophalen van het
scherm, dat ik waarachtig niet kan nalaten dien tijd
met rooken te korten."
«Kunnen wij het helpen, dat de gasten zoo laat
komen? Maar dit neemt niet weg, oude pisang, dat
je dat stinkstokje uit moet doen, anders gooien we
jou de deur uit," laat de president er met kalme
waardigheid op volgen.
Bijna zou de doorrooker dan ook zijn grooten lust
tot rooken met zijne verwijdering geboet hebben, als
niet een gebrul van de heeren der hoogste en laagste
rij bankende levendige gesprekken en het lachen
had doen verstommen en de geheele Amusementzaal
met al de woelige cadetten als in steenen beelden had
