74
Vriendenhelaaswaarom mochten wij niet méér
voor elkander zijn
't Geen ik voor onmogelijk had gehouden, geschiedde:
onbewust van 't edele werkdat zij verrichttedeed
zij mij voor enkele oogenblikken mijne ellende, mijne
sombere gedachten vergeten.
Voor enkele oogenblikken, zeg ik; want spoedig
moest zij mij verlaten. Hare plichten als eenige
dochter des huizes riepen haar. Nu hier, dan daar,
moest zij een groet wisselen, een geestig woord aan-
hooren en beantwoordenen dit deed zij met alle
bevalligheidhaar als 't ware aangeboren
Overalwaar zij zich vertoondewerd zij bewonderd
gevierd, aangebeden, kortom, zij was tout a fait la
reine du bal!
Ondertusschen voegde ik me bij de andere jongelui.
Mijn oude vrienden ontvingen mij hartelijk.
't Dansen begon.
Mijne droevige stemming was weer met verdubbelde
kracht teruggekeerd, en toch: ik moest dansen, moest
sprekenmoest lachenmoest geestig zijn't Was
vreeselijk, maar 't moest: de wereld" wilde het, en
haar wil is onweerstaanbaar, althans binnen zekere
grenzen
Eindelijk, eindelijk kwam de wals, die Ymme voor
mij bestemd had.
Nog nooit had ik zoo heerlijk gedanst, bijna hart
aan hart met haar, voor wie ik zonder aarzelen mijne
toekomst zou opgeofferd hebbenmet haar, die mij
dierbaarder was dan alles en allenvergat ik mijne
