96
Dat was een afdoende reden. Pier was niet dom
en vond het beter met trouwen te wachtentotdat
hij instaat was zijn «waif' fatsoenlijk te onderhouden.
In 't dorp waren mooie meisjes genoeg. Mieke van
den Hoogen akker en Treesjemaar hoe lief ze
er ook uitzagen met hunne witte mutsjes en bonte
omslagdoeken, ze konden 't hart van onzen Pier maar
niet bekoren.
Hoe dit mogelijk was, begreep niemand. Treesje
ging toch door voor 't schoonste en rijkste meisje
van 't dorphaar vader was een fatsoenlijk en wel
gesteld landbouwer, zij was zijn eenige dochterkortom
een uitmuntende partij en toch bleef Pier schijnbaar
zoo koud als een steen voor haar.
Wil ik u eens vertellen wat de oorzaak was?
Pier was wel verliefd «nou genocht oar" daar ontbrak
het niet aan, maar't voorwerp zijner liefde lag
buiten zijn bereik.
Dat is eene lastige omstandigheidhij voelde 't zelf
ook wel, maar verloor den moed niet en «as Joffer
«Marie zoo nou en dan is «kwamp kaike, oe 't mit
«zen moeder gonk en ze zee em dan zoo lief en zoo
«vriendelijk gendag, nou, dan most ie zagen et is
«toch en schoon dingske."
En als Marie dan weg was en Pier ging weder naar
zijn land, dan loosde hij wel eens een diepen zucht
en mompelde in zichzelf «sakkrejèn, a 'k zoan meske
«is tot mien waif kon kraigen."
In één woordPier was smoorlijk op haar verliefd.
Waarom ook niet? Marie was een aardig vroohjk
meisje, en zoo vrindelijk en goedhartig! maar, wat
