402
Dat is goeddacht Pieras 't zoo deurgoatdan
zei 'tnog en schon briefke worre", en hij vervolgde:
»Ge mot et me nie kwoalik néme, da'k 'toe zoo
moar rondoit zag, moar ik ou zoo sakkrejennig veul
van oe, en ik vroag oe van herte, of dadde gij mien
waif wilt worre. Ge zult heschient vroage, wat hedde
gij om oan de kost te komme? nou, ik eb zeuven
schone koebèsten en drei pèzenen dan mien huske
en mien mast Neeas de doarover begientdan
ben'k veureerst nog nie oitgeproat. Ik vroag oe dus
wilde gij mien waif worre ja of nee? Schraif de gij
men is gauw terug.
ik ben lieve joffer,
Oewen dierberen minnoar
Pier de Lange."
«Jungens!" dacht Pier, toen hij dit kunstgewrocht
voltooid had, «jungens, as ze da briefke kraigt, dan
za ze toch moeten zagen da'k goed mit de pen over
weg kan."
Een couvertje er om, en een »kopke" daarop en
het billet doux van Pier was gereed.
Nu moest het ook maar dadelijk op de post gebracht
worden.
Onderweg werd hij toch een beetje ongerust.
Wat zou dominé er wel van zeggen?
Nu ja, maar wat kan hij er ook al op zeggen?
wie weet hoe blijde hij zou zijnPier tot schoonzoon
te krijgen.
De brief werd bezorgd en kwam gelukkig in Marie's
handen. Hoe 'tlieve kind gelachen heeft, toen ze hem
